کد مطلب:28786 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:96
پس غلام حركت كرد تا نزد آن جماعت در نهروان رسید و به ایشان گفت كه علی علیه السلام، او را به چه فرمان داده است. خوارج به وی گفتند:نزد امیر خود بازگرد كه ما هرگز پاسخ او را نخواهیم داد؛ زیرا بیم داریم كه با گفتار نیكویش ما را بازگردانَد، همان سان كه برادرانمان، عبد اللَّه بن كوّاء و یارانش را در حَروراء بازگردانْد. و خدای فرازمند می فرماید:«بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ؛[1] بلكه آنان (قریشیان) گروهی احتجاج گرند». و مولای تو، علی، از جمله ایشان است. پس نزد او بازگرد و به وی گزارش ده كه گرد هم آمدن ما در این جا تنها برای جهاد و جنگ با اوست، نه برای چیز دیگر.[2].
2705. الفتوح:علی علیه السلام روان شد تا در دو فرسنگیِ نهروان فرود آمد. پس غلامش را فرا خوانْد و به وی گفت:«به سوی این قوم مَركَب بران و از جانب من به ایشان بگو:"چه چیز شما را وا داشت تا بر من بشورید؟ آیا در حكمرانی بر شما راه اعتدلال را فرو نهادم؟ آیا در تقسیم بیت المال برای شما عدل نورزیدم؟ آیا حقّ شما از بیت المال را میانتان تقسیم نكردم؟ آیا به خُردِتان مهر نورزیدم و بزرگتان را حرمت ننهادم؟ آیا نمی دانید كه من شما را به بندگی نگرفتم و مالتان را [ به این و آن ]نبخشیدم؟" و بنگر كه آنان چه پاسخی به تو می دهند. اگر دشنامت دادند، شكیبایی كن. مبادا كه به هیچ یك از ایشان پاسخ دهی!».